حاج عباس آقای سلیمی می گفت : محمد اللیثی رو دعوت کره بودیم ایران برای تلاوت این قاری مصری هم از اون دسته قرّائی بود که باید حتما حال قرائت پیدا می کرد تا بخونه به قول ما ایرانی ها تو تلاوت قرآن خیلی ناز داشت و خلاصه هر وقت عشقش می کشید می گفت می خونم . یه روز به من زنگ زد و گفت بیا منو ببر تو شهر یه خورده بگردون. رفتم هتل دنبالش گفتم استاد قبل از اینکه بریم برای گردش ، من محل کارم یه کاری دارم. اگه اجازه بدید انجام بدم و بعد در خدمت شما باشم . گفت : اشکل نداره منم بیام محل کارت ؟ گفتم : نه . با من اومد دانشگاه علوم و فنون فارابی . ایام محرم بود و تو دانشگاه مراسم قرائت زیارت عاشورا برپا بود . بچه ها داشتند زیارت عاشورا می خوندند و لیثی تا این منظره رو دید از من پرسید: اینا دارن چیکار می کنن ؟ براش توضیح دادم که ماه محرمه و قضیه از چه قراره . گفت : اشکال نداره منم بشینم تو مجلس . گفتم : نه استاد . اشکال نداره. رفت و نشست. منم وقتی کارم رو انجام دادم رفتم کنار لیثی تو مراسم زیارت عاشورا نشستم .وقتی بچه ها داشتند می خوندند از من می پرسید که اینا الان دارن چی میگن ؟ زمانی بود که بچه ها داشتند روضه ی حضرت امام حسین و حضرت عباس رو می خوندند . گفتم : دارن از مصائب اباعبدالله و برادرش ابالفضل العباس می خونن . لیثی منقلب بود و نشسته بود و خوب گوش می کرد . زیارت عاشورا که تموم شد گفت : من می خوام بخونم . خیلی خوشحال شدم که لیثی الان خودش گفت که می خواد بخونه .
سریع به بچه ها گفتم دوربین رو آماده کنن . یه نوشته هم گفتم با زبان عربی بنویسن و خیر مقدم بگن به استاد لیثی و بزنن پشت سرش. لیثی رفت و با حالی منقلب ، شروع کرد به تلاوت آیات سوره ی آل عمران وقتی تلاوتش تموم شد و با هم رفتیم تو ماشین دیدم خیلی منقلبه . یهو بغضش ترکید میزد روی پاش و می گفت : دخیلک یا عباس،دخیلک یا عباس
بنا بر گفته ی خود لیثی در سالها بهد ، این تلاوت ماندگارترین تلاوتش بوده است که از آیه 189 آل عمران میخونه . اینم تلاوتش
